Het doel van Een Cursus in Wonderen.
Een Cursus in Wonderen vertelt ons: “Het lichaam werd niet door liefde gemaakt. Toch veroordeelt de liefde het niet en kan ze het liefdevol gebruiken, omdat ze respect heeft voor wat de Zoon van God heeft gemaakt en dit aanwendt om hem van illusies te verlossen.” T.18.VI.4:7-8.
Regelmatig hoor ik mensen de vraag stellen: wat is Een Cursus in Wonderen nu eigenlijk, en wat is het doel ervan. Hoe werkt het en hoe begin ik in Godsnaam aan zo ’n lijvig boek? Vanuit mijn ervaring hoop ik een antwoord te kunnen geven dat voldoening zal schenken aan hen die op zoek zijn naar… hun werkelijke Zelf!
Een Cursus in Wonderen leert ons dat het de bedoeling is om onze geprojecteerde schuld te vergeven, waardoor wij onze eenheid met elkaar kunnen herinneren – ons Werkelijke Zelf – en met God die ons geschapen heeft. Dit onderricht is een non-dualistisch metafysisch raamwerk, dat zegt dat God deze wereld – het volledige fysieke universum - niet geschapen heeft. De wereld van lichamen wordt gezien als afkomstig van een projectie van een fundamentele illusoire gedachte én geloof dat stelt dat wij afgescheiden zouden kunnen zijn van God, en een wereld zouden kunnen creëren waarin het tegengestelde van de hemel lijkt te zijn volbracht. Dit geloof in de werkelijkheid van de afscheiding wordt door de Cursus het ego genoemd. De wereld dient dan als doel voor het projecteren van het ego gedachtesysteem van afscheiding en het overmeestert ogenschijnlijk in zijn schaduw van schuld de tot vijand geworden God. Dus is onze totale ervaring in de wereld – zowel in ons lichamelijke als psychische zelf – een onderdeel van een illusoir denksysteem waarvan wij geloven dat het echt is. Uiteindelijk is het echter alleen maar een droom. Verlossing uit deze illusie wordt volbracht door de Stem van de Heilige Geest of Christus te horen en eraan gehoor te geven. Die Stem doet ons ontwaken uit de droom van afscheiding, door ons te leren dat wij onszelf door vergeving met anderen kunnen verbinden. Dit is het proces van Verzoening, het principe dat zegt dat de afscheiding nooit werkelijk heeft plaats gehad.
Al leert de Cursus ons dat de wereld een illusie is, hij raadt ons niet aan weg te lopen, noch het te verwerpen als iets kwaadaardigs of zinloos. Hij geeft ons eerder de raad om de vergissing van afscheiding in onze gedachten te corrigeren op het niveau van onze ervaringen hier in de wereld. De Cursus moedigt ons aan om in onze intieme en belangrijke relaties, samen met de Heilige Geest naar anderen te kijken en Hem – als onze innerlijke Leraar- te vragen ze voor ons te helen. Onze aanwezigheid in de wereld geeft ons het vermogen om te leren dat er geen wereld is. Onder de begeleiding van de Heilige Geest worden we dankbaar voor zijn onderricht van de lessen die hier gevonden kunnen worden in het klaslokaal met onze lichamelijke ervaringen. Aldus wordt de metafysica van non-dualiteit verenigd met onze ervaring van dualiteit. God heeft dit fenomenale universum niet geschapen, het was een deel van het ego verdedigings-systeem tegenover God. Daarom zijn al onze problemen en bezorgdheden in deze wereld en haar lichamen, niet meer dan een rookgordijn dat door het ego werd opgetrokken om ons te verwarren in verband met waar ons werkelijke probleem zit, en dat is in onze keuzemakende denkgeest. Dus is een non-dualistische visie belangrijk om de fundering van de vergeving in de Cursus te kunnen begrijpen.
Reine