Mijn leven met een Cursus in Wonderen

Midden 2013 hoorde ik voor het eerst over “Een Cursus in Wonderen”.

De persoon die me hierover vertelde raakte mij intens door de passie waarmee hij sprak en de woorden die hij gebruikte. De omgeving bestond plots niet meer, er was alleen maar zuivere aandacht en ik voelde me heel diep geraakt. Gedurende een aantal dagen voelde het aan alsof ik het noorden kwijt was.

Enkele woorden en zinnen bleven in mij weerklinken, en enige dagen later hoorde ik innerlijk: “alle mensen zijn zondeloos “ steeds weer in mijn gedachten opkomen. Ik ging op het internet op zoek naar wat de Cursus in Wonderen nu eigenlijk was. Ik schreef me in om online de dagelijkse werkboeklessen te ontvangen en schafte me het ‘Blauwe Boek’ aan. Hier ging ik mee aan de slag. Vrij vlug voelde ik mijn onrust - om steeds maar opnieuw op zoek te gaan naar het antwoord op de toch wel dwingende vraag die me niet losliet: ‘ waar het in het leven nu werkelijk en wezenlijk om te doen was’ - verminderen. Ik besefte na enige tijd dat de woorden: “alle mensen zijn zondeloos”, de pure essentie is van Een Cursus in Wonderen.

We leven in een wereld van illusies, maar zijn nog steeds de enige ‘Zoon van God‘. Onze ware essentie is Goddelijk, maar ze zit bedolven onder lagen van angst en schuldgevoelens, illusies en blokkades. Vanaf dat moment ging ik ervoor, en zocht naar een leesgroep om bij aan te sluiten. In groep lezen en delen is namelijk een ware verrijking omdat de weg die we gaan toch dezelfde is, doch elk op zijn eigen tempo.                                         

Een grote ontdekking voor mij was hoe een Cursus in Wonderen het ego duidt, blootlegt en ontmantelt. Ik ging gaandeweg herkennen hoe mijn ego me steeds op een dwaalspoor zette vanuit veronderstellingen, angst en wantrouwen, en dat van hieruit de projecties ontstaan en de toekenning van schuld aan de ander. Stilaan ging ik het gedachtesysteem dat hieronder schuilgaat herkennen en doorvoelen, namelijk dat het ontstaat vanuit de schuld die de mens in zich draagt door de afscheiding met zijn Bron, en dat werkelijke vergeving van het geloof in deze illusies en het doorzien van deze schijnwereld hier de enige oplossing voor is.

Nog later sloot ik me aan bij een cursusgroep die de werkboeklessen begeleidt, en dit was een krachtige stimulans om de werkboeklessen een jaar rond te doen en ook vol te houden. De werkboeklessen begeleiden je dag na dag in een proces van de-programmatie van de geconditioneerde denkgeest op weg naar herinneren, voelen en beleven dat we eigenlijk nooit weg zijn geweest van onze Bron.

Het is een stap na stap herkennen en doorzien dat er daarbuiten een wereld is die bestaat uit illusies, pijn en angst, en dat we onze medemensen zien en beleven als rivalen, als een bedreiging. En hier is elke ervaring steeds opnieuw de uitnodiging, opnieuw een keuze te maken van verbinding met onze ware denkgeest, en onszelf en de wereld deze illusies te vergeven met de hulp van de Heilige Geest.

Diepe vrede en innerlijke vreugde kunnen we dan steeds intenser ervaren.

Geleidelijk aan ging ik het systeem van de kracht van gedachten beter begrijpen, namelijk dat datgene zich in de wereld buiten aan mij gaat manifesteren waar ik mijn aandacht op richt. Bijvoorbeeld als ik liefde ben dan ontmoet ik liefde buiten mij, ben ik angstig en boos, dan ontmoet ik dit in de ervaringen die ik aantrek. Naarmate ik leer om de vergissing in mijn waarneming te herkennen en voorbij te zien aan mijn projecties, en in openheid groei en ontvankelijk ben, kan ik momenten ervaren dat de wereld omgeven is met een zachte vreugde en vrede.

Het is een grote sprong die bewust moet worden gemaakt, namelijk hetgeen we kennen loslaten en zeggen: “niets wat ik zie betekent iets” (WB les 1) en “ik heb alles wat ik zie alle betekenis reeds gegeven die het voor mij heeft” (WB  les 2 ).

Stilaan begin ik te begrijpen hoe ontzettend belangrijk het is om de identificatie met het lichaam, onze individualiteit totaal los te laten. Het is een weg van vallen en opstaan, en als mijn gerichtheid soms wat zwakker is, kom ik er steeds weer bij met de woorden uit het werkboek, les 97:

“Geest ben ik, een heilige Zoon van God, vrij van alle beperking, veilig, genezen en heel, vrij te vergeven en vrij de wereld te verlossen”                                                               

Bérénice Beelaert