Kies voor liefde … en jij en je broeder zijn vrij.

“Er is niets wat jou niet roept met een zacht verzoek jouw vriend te mogen zijn, en zich met jou te mogen verbinden”. (T31.I.8:2)

Wat een zachtheid, warmte, liefde hoor ik hierin.

En wat een tegenstelling met wat ik in mij voel gebeuren:

ik erger me aan de onhandige manoeuvres van de chauffeur voor mij;

ik voel ontgoocheling als X zijn tv niet uitzet als we op bezoek komen;

ik heb een reeks oordelende gedachten over voorbijgangers terwijl ik sta te wachten op het perron.

Elke keer ik zoiets denk of voel maak ik de afscheiding opnieuw tot een werkelijkheid en ben ik ver af van de liefde.

De auteur van Een Cursus in Wonderen kent dit echter goed en zal ons, doorheen Tekst- en Werkboek, heel wat suggesties doen zodat we kunnen beslissen ons te keren naar de Liefde die er altijd was, is en zal zijn. En dàt is de uitnodiging die ligt in alles wat de wereld biedt. Als ik me erger aan de chauffeur voor mij, ga ik soms in een stroom van woorden en klanken erin mee tot … ik bemerk wat ik aan het doen ben, stop met reageren, en voel wat ik voel. Ik geef toestemming aan dit gevoel om er te zijn zoals het is.

John Welwood, in ‘Liefde geven, liefde ontvangen’, blz 13, omschrijft dit als “actief ontmoeten wat je voelt, het aangaan en je ervoor openen. Wanneer je bewust een gevoel aanraakt – ‘ja, dat is het gevoel dat aanwezig is’ – word je bevrijd uit zijn greep.”

Als ik merk dat ik een voorbijganger aan het (be)oordelen ben, kan ik me bewust worden van deze gedachte en mezelf toestemming geven ‘ja, zo denk ik, ja’. Door ja te zeggen open ik mij voor de verbinding met liefde, en ben ik hier en nu aanwezig. Van daaruit kan ik dan ook kiezen om die persoon liefde, mededogen, zachtheid … aan te bieden (les 108). Dat verbindt ons.

‘En nu zie je in dat jij je hebt vergist. Je werd misleid door de vormen waarin de oproep zat verscholen. En daarom hoorde jij die niet, en verloor je een vriend die altijd deel van jou wilde zijn.’ (T31.I.8:5-7)

Lieve Michels