Thuis in het hart van God

We weten ondertussen dat we dat alleen kunnen door onze illusies op te geven. Liefde en illusie zijn tegenstellingen en kunnen daardoor nooit gelijktijdig ervaren worden. Als we de illusie loslaten verdwijnt de tijd en verenigen we ons in de onvoorwaardelijke Liefde van God. In de eenheid wordt niemand uitgesloten en zijn we allen eeuwig verbonden met de Goddelijke Vader. Als we dan naar de betekenis gaan kijken van het Hart van God, lezen we in les 127 van het  Werkboek: “Ze [Liefde] is het Hart van God en tevens van Zijn Zoon” (WdI.127.1:7). En ... “nu hij [de Zoon] de Hemelpoort voor hem ziet openstaan, zal hij binnengaan en verdwijnen in het Hart van God” (WdII.14.5:5). Vervolgens lezen we in het Handboek voor leraren: ”Heilig ben jij, eeuwig, vrij en heel, voor eeuwig in vrede in het Hart van God” (H15.1:11). Als we in plaats van Hart, Liefde lezen, dan betekent dit dat wij reeds voor eeuwig in Zijn Liefde aanwezig zijn. We hoeven daarvoor geen inspanningen te doen want we zijn er al. Liefde is in ons aanwezig, want wij zijn Liefde!

Kennelijk kun je dus vergeten dat je volkomen liefdevol bent. Daarom moedigt de Cursus je aan om daar wel van uit te gaan door je te herinneren dat je het reeds bent. Je bent het werk van God en daarom volkomen beminnenswaard en liefdevol geschapen. Zo moeten wij in ons hart over onszelf denken want dat is wat wij zijn. Als je dat oefent kun je die ervaring van liefde in je hart ontwikkelen en ervaren. Je kunt jezelf daar echter ook in misleiden. Je kunt iets anders geloven dan dat je beminnenswaard en liefdevol bent. Op deze manier leef je volgens je ego-patronen, waardoor je dualiteit verheft tot realiteit en je tegen jezelf dingen zegt die je jezelf al vele malen hebt horen zeggen en die indruisen tegen de waarheid over jezelf, zoals: ‘ik ben het niet waard’, 'ik ben schuldig’ of ’Ik mag er niet zijn’, en je deze uitspraken over jezelf ook echt gelooft. Je vergeet hier vanuit je hart antwoord te geven op de vraag of dat wat jij over jezelf gelooft wel echt waar is? Zolang je deze vraag niet stelt en je ze niet beantwoordt vanuit je hart, kom je niet toe aan het ontkrachten ervan en leef je met de gevolgen van deze denkwijze.

Als je jezelf schuldig en waardeloos voelt, hoe behandel jij jezelf en anderen dan als je zulke onjuiste gedachten over jezelf hebt? Welke invloed heeft dat op jouw ervaring van je leven als eenheid? Wanneer ik op deze manier denk, dan is alles mij teveel en wil ik met niemand nog iets te maken hebben en blijf ik lekker koppig in mijn eentje zitten klagen en zagen over een wereld die niet deugt. Misleiding wekt angst op, omdat je in je hart weet dat het niet juist is. In je dagelijks leven doe je dingen automatisch en is er schijnbaar niets aan de hand. Anderzijds doe je dingen waarvan je denkt gelijk te hebben, maar in je hart voel je en weet je dat het niet klopt. Op andere momenten zul je alles doen om je gelijk te halen en te bewijzen, door hulp in te roepen van een vriend die je gelijk geeft of misschien start je zelfs een juridische procedure om je gelijk te halen. Misleiden kan, maar de Cursus zegt: “Heiligheid laat zich nooit echt door duisternis verbergen” (T1.IV.2:1). Want dan is het Hart (Liefde) er weer, dat zich onverstoord blijft melden en zegt: is het wel juist wat je hier doet? Is het wel echt waar wat jij hier beweert? Heb je werkelijk gelijk?

Gelukkig hebben we de Heilige Geest, onze Gids, die de verzoeken van je hart begrijpt en daar antwoord op geeft. Hij laat zich niet misleiden en rekent je niet af op je vergissingen. Hij ziet alle niet-liefdevolle uitingen als een roep om liefde. Telkens als het Hart spreekt, spreekt het vanuit eenheid en Liefde. Er is geen twijfel en geen onrust. Het Hart kan alleen vanuit Liefde spreken en kent niet al jouw ego-trekjes waarin jij verstrikt geraakt, het is eenvoudig en recht door zee. Het laat zich niet misleiden en misleidt niet. De Cursus zegt dat ook: “ik leg de vrede van God in je hart en in je handen, om te bewaren en te delen. Het hart is zuiver om die te bewaren, en de handen zijn sterk om die te geven” (T5.IV.8:10-11).

Vind je dit ook niet geweldig? De vrede wordt in je hart gelegd om van daaruit met je broeders te delen. Liefde en vrede zijn dus reeds in je hart en het is ook zuiver. Het enige wat je ervoor moet doen is je bewust zijn van de aanwezigheid van Liefde en die met heel je hart omarmen. Dat vraagt tegelijkertijd dat je al je krankzinnige waanideeën over jezelf en anderen, die niet verenigbaar zijn met wat Liefde werkelijk is, overboord moet gooien. Veroordelende en beperkende ideeën gaan niet samen met het begrip dat jij en anderen Liefde zijn, want Liefde of het Hart sluit niets of niemand uit. Met het hart en de liefde kun je op God afstemmen.

Alle redeneringen en gedachten gaan via de denkgeest. ‘God is de Denkgeest waarmee ik denk’  (WdI.45.t) en dat kun je “denken vanuit het Hart” noemen. Je kunt luisteren met een open hart en een open denkgeest. Het gaat over het openstellen van je hart, met jouw volledige aanwezigheid en toegankelijkheid voor de totale aanwezigheid van anderen. Dat is denken zonder het ego en dan is er geen compromis en ook geen onderscheid en zonder onderscheid is er geen oordeel. Zonder oordeel is er geen afscheiding en is er dus alleen “eenheid”. Dit kunnen we ervaren in het Hart!

Je kunt jezelf nu in elke situatie de vraag stellen: wil je ook nu, in deze situatie, in verbinding leven met het Hart en met Liefde? Als je antwoord daarop zonder voorbehoud volmondig ‘ja’ is, ontvouwt zich in elke situatie die zich voordoet wat je hart doet en zegt. Dit leidt direct naar de ervaring van liefde. Als je dit telkens weer doet zal je overtuigd geraken van je kracht om dit te realiseren. Je ervaart dan onmiddellijk en onvermijdelijk dat de weg naar het hart, de enige weg is en dat je thuis bent waar het Hart is.

                                                                                                                                                 Reine Van Dyck